Płyty główne w standardzie WTX
Format WTX jest rozwinięciem fomatu ATX i powstał na końcu lat 90 XX wieku. Został zaprojektowany z myślą serwerów i stacji roboczych wyposażonych w kilka procesorów i dysków twardych. Konfigurację płyty głównej w standardzie WTX można zmieniać poprzez wymienienie modułu specjalnej karty rozszerzającej zawierającej złącza i komponenty. Wycięcia w obudowie umożliwiają łątwe instalowanie i wymianę modułów zależnych od zapotrzebowania. Płyty te są jednak prawie dwa razy większe od płyt ATX a ich obudowy odbiegają od przeciętnych rozmiarow obudów komputrów PC. W obudowach WTX jest miejsce na wiele dysków twardych oraz na wydajny zasilacz, który będzie mógł obsłużyć dużą liczbę kart rozszerzeń i dodatkowych urządzeń (zasilacz o mocy 400 W lub większej). Dużą wadą obudowy jest jej waga, może ważyć nawet w okolicach 35 kg dlatego, aby ją przesuwać montuje się do nie nieduże kółka.
Format płyty głównej WTX jest coraz rzedziej stosowany i nie przewiduje się powstania jego nowych wersji.
Cechy charakterystyczne płyty głównej w formacie WTX :
- możliwość zamontowania kilku procesorów serwerowych (1-8)
- duża liczba dysków twardych
- duża ilość pamięci, z kontrolą błędów ECC
- duża liczba gniazd rozszerzeń
- gniazda PCI 64-bitowe, AGP Pro
- kontrolery SCSI
- jeden lub kilka zasilaczy dużej mocy
- duże rozmiary płyty głównej i obudowy